อตีตปัจจเวกขณปาฐะ

อตีตปัจจเวกขณปาฐะ

(นำ) หันทะ มะยัง  อะตีตะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ  เส.

(พิจารณาภายหลังการใช้สอยจีวร)

(รับ) อัชชะ  มะยา  อะปัจจะเวกขิต๎วา  ยัง  จีวะรัง  ปะริภุตตัง,

        จีวรใดอันเรานุ่งห่มแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้;

ตัง  ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ,

        จีวรนั้นเรานุ่งห่มแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว;

อุณ๎หัสสะ  ปะฏิฆาตายะ, 

        เพื่อบำบัดความร้อน;                      

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ,

        เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง  ลม  แดด  และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย;

ยาวะเทวะ  หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง,

        และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันให้เกิดความละอาย;

(พิจารณาภายหลังการฉันบิณฑบาต)

อัชชะ  มะยา  อะปัจจะเวกขิต๎วา  โย  ปิณฑะปาโต  ปะริภุตโต,

        บิณฑบาตใดอันเราฉันแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้;

โส  เนวะ  ทะวายะ,

        บิณฑบาตนั้นเราฉันแล้ว ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน;   

นะ  มะทายะ,                  ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดกำลังพลังทางกาย;

นะ  มัณฑะนายะ,              ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ;

นะ  วิภูสะนายะ,              ไม่ใช่เป็นไปเพื่อตกแต่ง; 

ยาวะเทวะ  อิมัสสะ  กายัสสะ  ฐิติยา, 

        แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้;

ยาปะนายะ,                      เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ;

วิหิงสุปะระติยา,               เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย;

พรัห๎มะจะริยานุคคะหายะ,    เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์;

อิติ  ปุราณัญจะ  เวทะนัง  ปะฏิหังขามิ,       

        ด้วยการทำอย่างนี้  เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่าคือความหิว;

นะวัญจะ  เวทะนัง  นะ  อุปปาเทสสามิ,     

        และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น;

ยาต๎รา  จะ  เม  ภะวิสสะติ  อะนะวัชชะตา  จะ  ผาสุวิหาโร  จาติ,

        อนึ่ง ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย และความเป็นอยู่โดยผาสุกด้วย จักมีแก่เรา ดังนี้.

(พิจารณาภายหลังการใช้สอยเสนาสนะ)

อัชชะ  มะยา  อะปัจจะเวกขิต๎วา  ยัง  เสนาสะนัง  ปะริภุตตัง,

        เสนาสนะใดอันเราใช้สอยแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้;

ตัง  ยาวะเทวะ  สีตัสสะ  ปะฏิฆาตายะ,

        เสนาสนะนั้น เราใช้สอยแล้ว  เพียงเพื่อบำบัดความหนาว;

อุณ๎หัสสะ  ปะฏิฆาตายะ,  เพื่อบำบัดความร้อน;

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง  ปะฏิฆาตายะ,

        เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง  ลม แดด  และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย; 

ยาวะเทวะ  อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง  ปะฏิสัลลานารามัตถัง,

        เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา.  

(พิจารณาภายหลังบริโภคคิลานเภสัช)

อัชชะ  มะยา  อะปัจจะเวกขิต๎วา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโต,

        คิลานเภสัชบริขารใด อันเราบริโภคแล้ว ไม่ทันพิจารณาในวันนี้;

โส  ยาวะเทวะ  อุปปันนานัง  เวยยาพาธิกานัง  เวทะนานัง  ปะฏิฆาตายะ,

        คิลานเภสัชบริขารนั้น เราบริโภคแล้ว เพียงเพื่อบำบัดทุกขเวทนาอันบังเกิดขึ้นแล้วมีอาพาธต่างๆ เป็นมูล;   

อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ ฯ

            เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่ง  ดังนี้ ฯ

————————-