ตังขณิกปัจจเวกขณปาฐะ

ตังขณิกปัจจเวกขณปาฐะ

 (นำ) หันทะ  มะยัง  ตังขะณิกะปัจจะเวกขะณะปาฐัง  ภะณามะ  เส.

(พิจารณาขณะนุ่งห่มจีวร)

(รับ) ปะฏิสังขา  โยนิโส  จีวะรัง  ปะฏิเสวามิ,

       เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วนุ่งห่มจีวร;

ยาวะเทวะ  สีตัสสะ  ปะฏิฆาตายะ,    เพียงเพื่อบำบัดความหนาว; 

อุณ๎หัสสะ   ปะฏิฆาตายะ,                 เพื่อบำบัดความร้อน;

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ,

       เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดดและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย;  

ยาวะเทวะ  หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถังฯ        

       และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันให้เกิดความละอาย ฯ 

(พิจารณาขณะฉัน)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  ปิณฑะปาตัง  ปะฏิเสวามิ,

       เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วฉันบิณฑบาต;

เนวะ  ทะวายะ,                      ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน;

นะ  มะทายะ,                       ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดกำลัง พลังทางกาย;

นะ  มัณฑะนายะ,                    ไม่ให้เป็นไปเพื่อประดับ;

นะ  วิภูสะนายะ,                       ไม่ให้เป็นไปเพื่อตกแต่ง;

ยาวะเทวะ  อิมัสสะ  กายัสสะ  ฐิติยา,   

       แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้; 

ยาปะนายะ,                            เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ;

วิหิงสุปะระติยา,                      เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย;

พรัห๎มะจะริยานุคคะหายะ,         เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์;

อิติ  ปุราณัญจะ  เวทะนัง  ปะฏิหังขามิ,

       ด้วยการทำอย่างนี้,  เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่าคือความหิว;

นะวัญจะ  เวทะนัง  นะ  อุปปาเทสสามิ,   และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น;              

ยาต๎รา  จะ  เม  ภะวิสสะติ  อะนะวัชชะตา  จะ  ผาสุวิหาโร  จาติ ฯ

       อนึ่ง  ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย และความเป็นอยู่โดยผาสุขด้วย จักมีแก่เรา  ดังนี้; 

(พิจารณาขณะใช้สอยเสนาสนะ)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  เสนาสะนัง  ปะฏิเสวามิ,                

       เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วใช้สอยเสนาสนะ;

ยาวะเทวะ  สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ,            เพียงเพื่อบำบัดความหนาว;

อุณ๎หัสสะ  ปะฏิฆาตายะ,                          เพื่อบำบัดความร้อน;

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง  ปะฏิฆาตายะ,

       เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง  ลม  แดดและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย;

ยาวะเทวะ  อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง  ปะฏิสัลลานารามัตถังฯ

        เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา;

(พิจารณาขณะฉันเภสัชบริขาร)

ปะฏิสังขา  โยนิโส  คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขารัง ปะฏิเสวามิ,

       เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วบริโภคเภสัชบริขารอันเกื้อกูลแก่คนไข้;

ยาวะเทวะ  อุปปันนานัง  เวยยาพาธิกานัง  เวทะนานัง  ปะฏิฆาตายะ,

       เพียงเพื่อบำบัดทุกขเวทนาอันบังเกิดขึ้นแล้ว มีอาพาธต่างๆ เป็นมูล;

อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ ฯ

       เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่ง ดังนี้ ฯ

————————-