โอวาทปาฏิโมกขคาถา

โอวาทปาฏิโมกขคาถา

(นำ) หันทะ  มะยัง  โอวาทะปาฏิโมกขะคาถาโย  ภะณามะ  เส.

(รับ) สัพพะปาปัสสะ  อะกะระณัง,   การไม่ทำบาปทั้งปวง;

กุสะลัสสูปะสัมปะทา,                           การยังกุศลให้ถึงพร้อม;

สะจิตตะปะริโยทะปะนัง,                การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ;

เอตัง  พุทธานะสาสะนัง,             ธรรม ๓ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย;

ขันตี  ปะระมัง  ตะโป  ตีติกขา,       ขันติคือความอดกลั้นเป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง;

นิพพานัง ปะระมัง วะทันติ พุทธา,    ผู้รู้ทั้งหลาย กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง;

นะ  หิ  ปัพพะชิโต  ปะรูปะฆาตี,     ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย;

สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต,    ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่  ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย;

อะนูปะวาโท  อะนูปะฆาโต,             การไม่พูดร้าย  การไม่ทำร้าย;

ปาฏิโมกเข  จะ  สังวะโร               การสำรวมในปาฏิโมกข์;

มัตตัญญุตา  จะ  ภัตตัสมิง,           ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค;

ปันตัญจะ  สะยะนาสะนัง,                การนอน  การนั่ง  ในที่อันสงัด;

อะธิจิตเต  จะ  อาโยโค,                   ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง;

เอตัง  พุทธานะ  สาสะนัง,              ธรรม ๖ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย  ฯ