ธัมมาภิคีติ

ธัมมาภิคีติ

(นำ) หันทะ  มะยัง   ธัมมาภิคีติง  กะโรมะ  เส.      

(รับ) ส๎วากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ  เสยโย, 

        พระธรรม เป็นธรรมที่ประเสริฐเพราะประกอบด้วยคุณ คือความที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ดีแล้วเป็นต้น;

โย  มัคคะปากะปะริยัตติวิโมกขะเภโท,

        เป็นธรรมอันจำแนกเป็นมรรค ผล  ปริยัติและนิพพาน; 

ธัมโม  กุโลกะปะตะนา  ตะทะธาริธารี,

        เป็นธรรมทรงไว้ซึ่งผู้ทรงธรรม จากการตกไปสู่โลกที่ชั่ว;

วันทามะหัง  ตะมะหะรัง  วะระธัมมะเมตัง,

        ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมอันประเสริฐนั้น อันเป็นเครื่องขจัดเสียซึ่งความมืด;

ธัมโม  โย  สัพพะปาณีนัง  สะระณัง  เขมะมุตตะมัง,

          พระธรรมใด  เป็นสรณะอันเกษมสูงสุดของสัตว์ทั้งหลาย;

ทุติยานุสสะติฏฐานัง  วันทามิ  ตัง  สิเรนะหัง,

        ข้าพเจ้าไหว้พระธรรมนั้น, อันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกองค์ที่สอง ด้วยเศียรเกล้า;

ธัมมัสสาหัส๎มิ  ทาโส  (ญ. ทาสี)  วะ   ธัมโม   เม   สามิกิสสะโร,

        ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระธรรม, พระธรรมเป็นนายมีอิสระเหนือข้าพเจ้า;

ธัมโม  ทุกขัสสะ  ฆาตา  จะ  วิธาตา  จะ  หิตัสสะ  เม,

          พระธรรมเป็นเครื่องกำจัดทุกข์,  และทรงไว้ซึ่งประโยชน์แก่ข้าพเจ้า;

ธัมมัสสาหัง  นิยยาเทมิ  สะรีรัญชีวิตัญจิทัง,

          ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระธรรม;

วันทันโตหัง  (ญ. วันทันตีหัง)  จะริสสามิ  ธัมมัสเสวะ  สุธัมมะตัง,

          ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่จักประพฤติตาม,  ซึ่งความเป็นธรรมดีของพระธรรม;

นัตถิ  เม  สะระณัง  อัญญัง  ธัมโม  เม  สะระณัง  วะรัง,

        สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี,พระธรรมเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า;

เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ  วัฑเฒยยัง  สัตถุ  สาสะเน, 

          ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้, ข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา;

ธัมมัง  เม  วันทะมาเนนะ  (ญ. วันทะมานายะ)  ยัง  ปุญญัง  ปะสุตัง  อิธะ,

          ข้าพเจ้าผู้ไหว้อยู่ซึ่งพระธรรม,  ได้ขวนขวายบุญใดในบัดนี้;

สัพเพปิ  อันตะรายา  เม  มาเหสุง  ตัสสะ   เตชะสา,

          อันตรายทั้งปวงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า,  ด้วยเดชแห่งบุญนั้น; 

­­(กราบหมอบลงว่า)

กาเยนะ  วาจายะ  วะ  เจตะสา  วา,

        ด้วยกายก็ดี  ด้วยวาจาก็ดี  ด้วยใจก็ดี;

ธัมเม  กุกัมมัง  ปะกะตัง  มะยา  ยัง,

        กรรมน่าติเตียนอันใด  ที่ข้าพเจ้ากระทำแล้วในพระธรรม;

ธัมโม  ปะฏิคคัณหะตุ  อัจจะยันตัง,

        ขอพระธรรมจงงดซึ่งโทษล่วงเกินอันนั้น;

กาลันตะเร  สังวะริตุง  วะ  ธัมเม,

        เพื่อการสำรวมระวังในพระธรรมในกาลต่อไป,

————————-