ภารสุตตคาถา
(นำ) หันทะ มะยัง ภาระสุตตะคาถาโย ภะณามะ เส.
(รับ) ภารา หะเว ปัญจักขันธา, ขันธ์ทั้ง ๕ เป็นของหนักเน้อ,
ภาระหาโร จะ ปุคคะโล, บุคคลแหละ เป็นผู้แบกของหนักพาไป,
ภาราทานัง ทุกขัง โลเก, การแบกถือของหนัก เป็นความทุกข์ในโลก,
ภาระนิกเขปะนัง สุขัง, การสลัดของหนักทิ้งลงเสีย เป็นความสุข,
นิกขิปิต๎วา คะรุง ภารัง, พระอริยเจ้า สลัดทิ้งของหนักลงเสียแล้ว,
อัญญัง ภารัง อะนาทิยะ, ทั้งไม่หยิบฉวยเอาของหนักอันอื่นขึ้นมาอีก,
สะมูลัง ตัณหัง อัพพุย๎หะ, ก็เป็นผู้ถอนตัณหาขึ้นได้ กระทั่งราก,
นิจฉาโต ปะรินิพพุโต, เป็นผู้หมดสิ่งปรารถนาดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ
———————–