คำเสียสละ
จีวรเป็นนิสสัคคียะ (คือต้องสละเสีย แล้วแสดงอาบัติ) เพราะอยู่ปราศจากเขตเป็นเหตุให้ล่วงราตรี
ตั้ง นโม ๓ จบ แล้วว่า
“อิทัง เม ภันเต จีวะรัง รัตติวิปปะวุตถัง อัญญัต๎ระ ภิกขุสัมมะติยา นิสสัคคิยัง อิมาหัง อายัส๎มะโต นิสสัชชามิ”
“ข้าแต่ท่านผู้เจริญ จีวรผืนนี้ของข้าพเจ้า อยู่ปราศจากเขตเป็นเหตุให้ล่วงราตรี เป็นของจำเสียสละ ข้าพเจ้าขอเสียสละผ้าจีวรผืนนี้แก่ท่าน”
(ถ้า ๒ ผืนว่า ท๎วิจีวะรัง ถ้าทั้ง ๓ ผืนว่า ติจีวะรัง)
———————–
คำคืน
“อิมัง จีวะรัง อายัส๎มะโต ทัมมิ.”
“ข้าพเจ้าขอคืนจีวรผืนนี้แก่ท่าน”
———————–