รัตติเฉทของปริวาส
รัตติเฉท เหตุทำให้ขาดราตรีของปริวาสิกภิกษุผู้ประพฤติปริวาสมี ๓ คือ
๑. สหวาโส อยู่ร่วมในชายคาอันเดียวกันกับปกตัตตภิกษุ
๒. วิปวาโส อยู่ถิ่นอาวาสและถิ่นไม่ใช่อาวาส ที่ไม่มีสงฆ์หรือไม่มีปกตัตตภิกษุแม้รูปเดียวอยู่เป็นเพื่อน
๓. อนาโรจนา ไม่บอกอาการที่ตนประพฤติปริวาสแก่ปกตัตตภิกษุผู้ยังไม่ได้บอก
ถ้าปริวาสิกภิกษุ ทำหรือขาด ๓ ประการนี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นรัตติเฉทเหตุทำให้ขาดราตรี นับราตรีที่ประพฤติมิได้
รัตติเฉท เหตุทำให้ขาดราตรีของมานัตตจาริกภิกษุผู้ประพฤติมานัตต์มี ๔ คือ
๑. สหวาโส อยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับปกตัตตภิกษุ
๒. วิปวาโส อยู่ในถิ่นอาวาสที่ไม่มีสงฆ์อยู่เป็นเพื่อน
๓. อนาโรจนา ไม่บอกอาการที่ตนประพฤติมานัตต์ทุกวัน และไม่บอกแก่ปกตัตตภิกษุผู้ยังไม่ได้รับบอกในวันนั้น
๔. อูเน คเณ จรณัง ประพฤติในคณะอันพร่อง คือในถิ่นอาวาสที่มีสงฆ์ไม่ครบองค์ (คือปกตัตตภิกษุตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป)
มานัตตจาริกภิกษุ ทำหรือขาด ๔ ประการนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นรัตติเฉทเหตุทำให้ขาดราตรี นับราตรีที่ประพฤติมิได้
ปริวาสิกภิกษุ และมานัตตจาริกภิกษุ ไม่ควรยินดีในกิจของปกตัตตภิกษุทำให้ใน ๔ อย่าง คือ
๑. ไม่ยินดีในการอภิวาท
๒. ไม่ยินดีในการลุกรับ
๓. ไม่ยินดีในการทำอัญชลี
๔. ไม่ยินดีในสามีจิกรรม มีการนำอาสนะมาให้เป็นต้น